my space

Jak do tej pory nie wiecie o mnie zbyt dużo. Nie dlatego, że jestem taka super tajemnicza, też nie dlatego, że mam coś do ukrycia. Nie piszę o sobie, bo wydaje mi się to niezbyt ciekawe dla czytelników i nie mam w tym wprawy. Ale żeby przybiżyć wam nieco mój mikrokosmos, pokażę Wam kawałek przestrzeni, w której powstają ubrania cub.
Jest to dość zabawna sytuacja, kiedy od miejsca pracy dzieli Cię ok.2,5m i wystarczy wstać z łóżka i jeszcze w pidżamie wziąć się do pracy. Jest to zapewne problem wszystkich tzw. freelncerów - mówiąc wprost: kopnąć się w tyłek, żeby jednak o jakiejś sensownej porze przebyć te 2,5 m. Póki co jakoś mi się udaje. Inny problem jest taki, że jeśli już przyjmiemy, że ta przestrzeń to jest praca, to ciężko potem się przestawić myślami na "jestem już po pracy", skoro się z niej nie wraca, nie ściąga butków i z ulgą nie pada na kanapę. Ale... problemy nie nowe a i rozwiązań z mojej strony brak.

Przechodząc do meritum: na pierwszym zdjęciu z lustrem, po jego lewej stronie znajdują się półki na materiały. Wynalazek sprzed ok.2 tygodni. Dopiero wtedy udało się w wiele głów wydumać, gdzie jeszcze da się wygospodarować tu trochę miejsca. Bardzo ułatwia utrzymanie względnego ładu. Jeśli kogoś interesuje, jaki mam sprytny pomysł na przechowywanie wykrojów - spójrzcie na podłogę pod ostatnią półką... bez komentarza ;)
Okazały kawał parkietu to mój stół krojczy - dzielnie hoduję garba i zwyrodnienie stawów kolanowych! :D
Na drugim zdjęciu maszyny. Są teraz 3, a żeby dało się ich sensownie używać, mogą stać na biurku tylko 2. W związku z tym przesuwam, przestawiam z biurka na podłogę i z powrotem - taka gimnastyka przeciwdziała zastaniu mięśni podczas tzw. siedzącej pracy.

Tak to mniej więcej wygląda ostatnio. Jeśli Was zanudziłam - dajcie znać. Będzie to wtedy pierwszy i ostatni tego typu post, obiecuję!

A takie nowości trafiły dziś do klientów: